Έχουν περάσει δύο μήνες και δέκα μέρες από τότε που έστειλα το Τραγούδι του Χρόνου στους τρεις επιλεγμένους εκδοτικούς οίκους. Ο πρώτος μου έδωσε την απάντηση γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα από ότι θα περίμενε κανείς. Όσο για τους άλλους δύο, κανένα σημάδι ακόμα, ενώ σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, έπρεπε να έχουν απαντήσει εντός αυτού του χρονικού διαστήματος. Η μόνη ενημέρωση που είχα ήταν από τον έναν εκ των δύο, κι αυτό μια εβδομάδα πριν, ρωτώντας και μαθαίνοντας πως ακόμα δεν το έχουν διαβάσει.
Ίσως θα πρέπει να περιμένω για πολύ ακόμα. Η αναμονή ώρες-ώρες γίνεται βασανιστική, ειδικά όταν μπλέκονται οι αρνητικές σκέψεις που κατέχουν το μεγαλύτερο ποσοστό. Όμως το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω...
Και να περιμένω...
και να περιμένω...
