Ένα ακόμα διήγημα μου βρήκε καταφύγιο στις σελίδες κάποιου μικρού βιβλίου. Πρόκειται για την Ανθολογία Φαντασίας και Τρόμου με τίτλο "Μετά τις Εννιά", η οποία εκδόθηκε σε μορφή P.O.D (prind on demand) από το Σύλλογο Παιχνιδιών Φανταντίας και Ρόλων Θέρμης, μια λέσχη "ανήσυχων" παιδιών με αγάπη προς το Φανταστικό και τα παιχνίδια ρόλων που δραστηριοποηείται εδώ και εννιά χρόνια στην Ελλάδα και κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Η ανθολογία αποτελείται από εννιά μικρές ιστορίες και είναι διαθέσιμη μέσω του Lulu.com. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον (εκτός από το ίδιο το βιβλίο) είναι και το παρακάτω κείμενο που αναρτήθηκε στη σελίδα της Ομάδας και μιλά για την ιδέα του έργου και τα διηγήματα που συμμετείχαν στην υλοποίηση της.
Πως μας ήρθε η ιδέα.
Πίσω από το φεστιβάλ, πάντοτε κρύβεται και μια μεγάλη διαδικασία προετοιμασίας. Μόνιμα μέλη αλλά και φίλοι της ομάδας, συμμετέχουν στην προεργασία αυτή, με μεγάλη χαρά και πνεύμα συνεργασίας, εδώ και οκτώ συνεχόμενα χρόνια. Εδώ, δε θα αναφερθώ στις υπέροχες αναμνήσεις του κάθε φεστιβάλ, αλλά στους ανθρώπους, με τους οποίους γνωριστήκαμε, συζητήσαμε και συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε εδώ και τόσα χρόνια. Τα παιχνίδια φαντασίας, όπως ξέρετε, είναι άρρηκτα συνδυασμένα με την «συγγραφή» σεναρίων. Οι αφηγητές-ανεξάρτητα από το είδος του παιχνιδιού-κατασκευάζουν, δικούς τους κόσμους, τους δίνουν ζωή, τους γεμίζουν με άλλους χαρακτήρες, κάποιοι ονοματίζουν ακόμη και το φυτικό βασίλειο, με το οποίο θα έρθουν σε επαφή οι παίκτες.
Μοιραία, η δημιουργική αυτή διαδικασία, τους φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στη συγγραφή των δικών τους ιστοριών. Στους διαδρόμους του φεστιβάλ, λοιπόν, γίνονται ασταμάτητα συζητήσεις για τις δημιουργίες του καθενός. Κατά καιρούς, έπεφταν στα χέρια μου ιστορίες, γραμμένες από ανθρώπους, που η Φαντασία, παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινή τους ζωή. Τελικά, αποφασίσαμε να τους ζητήσουμε να γράψουν κάτι για έναν επετειακό τόμο του Φανταστικού.
Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάθε έναν από τους συγγραφείς ξεχωριστά.
Η Χριστίνα Πεταλωτή, δέχτηκε να μας δώσει «Το Άδυτο», μια ιστορία τρόμου σχετικά με μια κοπέλα, η οποία καταλήγει σε ένα απομονωμένο χωριό και ζει μια απίστευτη περιπέτεια. Ομολογώ, πως το χωριό, μου θύμισε εντονότατα τα εγκαταλελειμμένα χωριά στα Ζαγοροχώρια. Δυο-τρεις γριές τα κατοικούσαν και θαρρείς πως ο υπόλοιπος κόσμος είχε εξαφανιστεί από κάποιο ξόρκι. Μου έφερε στο μυαλό και τα οικονομικώς κατεστραμμένα χωριά, τα τόσα πολλά, σπαρμένα σε ολόκληρη τη χώρα. Χωριά ξεχασμένα, όπου τα πάντα, μπορούν να συμβούν και σαν πυροτεχνήματα να σβήσουν τα ίχνη τους και αυτόματα να ξεχαστούν. Δώστε ιδιαίτερη σημασία, στον τρόπο, με τον οποίο περιγράφει τα συναισθήματα της ηρωίδας και τον τρόπο, με τον οποίο ο φόβος αναδύεται μέσα σε έναν άνθρωπο μεγαλωμένο σε αστικό περιβάλλον.
Ο Αλέκος Μυροφορίδης, σταθερός βοηθός της Ομάδας Φαντασίας, μας έδωσε το «Μπαστέτ», ένα αινιγματικό νέο-νουάρ τρόμου. Τις συγγραφικές δραστηριότητες του Αλέκου, τις παρακολουθούσα από κοντά και ως λάτρης του νουάρ, αισθάνθηκα μεγάλη ευχαρίστηση, που η συλλογή μας θα είχε και ένα κομμάτι του Σικάγο. Αίγυπτος και Νουάρ, πάνε χέρι-χέρι σε αυτήν την ιστορία, που χρησιμοποιεί και την τεχνική-ας μου επιτραπεί-του non finito. Προσέξτε, πώς οι μυστικιστικές λεπτομέρειες, εισέρχονται στον αληθινό πλανήτη. Χαρακτήρες, οι οποίοι μιλούν ανάλογα των ενδυμάτων τους και ένα διήγημα, με τζαζ μουσική υπόκρουση.
Ο Γιώργος Χατζηκυριάκος, παραχώρησε στη συλλογή, ένα διήγημα μυθοπλασίας, το «Η Νύχτα στον Παλιό Ελαιώνα». Ιστορία, προλήψεις, τελετουργίες και υπερφυσικό, συναντιούνται στη νυχτερινή αυτή αφήγηση. Με έμφαση στον αναδυόμενο φόβο, που προκαλεί το σκοτάδι, δημιουργεί ένα αίσθημα τρομακτικής απομόνωσης. Δώστε προσοχή στον δεύτερο χαρακτήρα του κειμένου, στις συμβουλές και τα διδάγματά του. Το διήγημα, περιέχει και μια εύστοχη κριτική στο χρήμα και την κατοχή του.
Ο Δημήτρης Λαγός, με το «Ατσάλι και Πάγος», έφερε στη συλλογή έναν ρετρό αέρα ηρωισμού! Όλοι όσοι λατρεύετε την ηρωική φαντασία, θα αντιμετωπίσετε ένα κείμενο λιτό, απέριττο, ταξιδιάρικο και ιδιαίτερα pulp. Βλοσυροί βάρβαροι, απροστάτευτες γυναίκες με καμπύλες Φραζεττικές και μάγοι διαβολικοί. Όσο το διάβαζα, ένιωθα ξανά, την ένοχη απόλαυση του δεκάχρονου αναγνώστη του Robert Howard.
Δύο νέα μέλη της ομάδας, αναφέρομαι στην ηλικία και όχι στις δραστηριότητες, η Μαρία-Ειρήνη Καραφύλλη και η Χριστίνα Κούρφαλη, μας έδωσαν το ιστορικό-επικό διήγημα «Μέσα στη Βροχή». Πρόκειται για ένα μικρό δοκίμιο πάνω στην ανδρεία, την αίσθηση του καθήκοντος και κυρίως τη φιλία. Λόγος, που ρέει άνετα και ακούραστα. Δύο συγγραφείς, οι οποίοι βρίσκονται ακόμη στην αρχή μιας υπέροχης πορείας και μια ιστορία, που ωθεί τον αναγνώστη να την σκεφτεί ξανά και ξανά.
Ο Μανώλης Ζαχαριάδης, μόνιμος συνοδοιπόρος στη φαντασία, με την ιστορία «Οι αδερφοί Παραμυθάδες», επέλεξε να κινηθεί στα πλαίσια του Νουάρ και να το φτάσει στα όρια, παίζοντας με όλα τα αγαπημένα στερεότυπα. Σκληροτράχηλος ντετέκτιβ, μια ομάδα αιμομικτών δολοφόνων, βροχή από σφαίρες, σπασμένα τζάμια, μαχαιρώματα, τραύματα, βρώμικη και κυνική γλώσσα, πολλοί νεκροί. Σαν κάμεραμαν, ακολουθεί τον ήρωα και γυρίζει τη σκηνή δράσης με μια αναπνοή.
Ο Κ.Ι.Ζαχόπουλος, παραχώρησε ένα χιουμοριστικό διήγημα φαντασίας, σχετικά με τις διαβολικές επιπτώσεις της συνεχούς επίλυσης σταυρολέξων στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Ο Τάσος Λαζαρίδης, με το διήγημα ηρωικής φαντασίας «Ο Θάνατος θα δυσκολευτεί πολύ να τους διεκδικήσει», αποφασίζει να ασχοληθεί με τον μικρόκοσμο ενός καπηλειού. Οι μαχαιροβγάλτες ήρωες πίνουν, μιλούν βρώμικα, απειλούν και κλείνουν μια δουλειά, που θα τους κάνει πλούσιους. Η αγάπη του συγγραφέα για τα γνωστότερα κόμικ της ηρωικής λογοτεχνίας δεν κρύβεται. Στο συγκεκριμένο διήγημα, μάλιστα, αποτίνει και φόρο τιμής στον μεγαλύτερο, ίσως, ήρωα του είδους.
Τέλος, ο έτερος συνοδοιπόρος στη φαντασία, Παναγιώτης Παναγιωτίδης, γράφει ένα μικρό διήγημα, εξαιρετικά εσωτερικό, σχετικά με την τελετουργική αυτοκτονία των Σαμουράι. Λόγος συναισθηματικός, τραγικός και εξαιρετικά λεπτός. Ένα διήγημα-ανάλυση, πάνω στο τελευταίο χαϊκού του αυτόχειρα. Προσέξτε ιδιαίτερα, τα ιστορικά στοιχεία, τα οποία κάνουν τον μονόλογο ακόμη πιο ζωντανό και πιστευτό.
Από την πλευρά μου θέλω να συγχαρώ τους συναδέλφους συγγραφείς και να ευχαριστήσω τα παιδιά της Ομάδας για την τόλμη και την προσφορά τους στο χώρο. Ιδιαίτερες ευχαριστείες στον παλιό, καλό μου φίλο Πάνο Παναγιωτίδη "Ginawa" (ο οποίος μάλιστα έχει σήμερα τα γενέθλεια του) που η μοίρα μας όρισε να συνταξιδέψουμε στην Κοζάνη -ως φοιτητές- στην Ξάνθη - ως φαντάροι- και σε μέρη μυστικά, μακριά από το Χώρο και το Χρόνο.Να είστε όλοι καλά.
