Πάνε τα Χριστούγεννα, πάνε κι οι γιορτές και να 'μαστε πάλι στα ίδια. Όχι δηλαδή πως καταλάβαμε και τίποτα το διαφορετικό (εγώ τουλάχιστον όχι) μιας και τα τελευταία χρόνια η διάθεση του κόσμου είναι τόσο πεσμένη ώστε το Δωδεκαήμερο να μοιάζει με αγγαρεία και να τελειώνει τόσο σύντομα, πριν καλά καλά αρχίσει. Προσωπικά, αν έχω κάτι να θυμάμαι από τα Χριστούγεννα του 2010 ήταν οι ατελείωτες ώρες στη δουλειά, μέρες δίχως ρεπό και ξεκούραση, πίεση, εκνευρισμό και βιασύνη. Κι όλα αυτά σε μια εταιρεία που οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε φαλιμέντο. Τρανή απόδειξη η μακρά καθυστέρηση της πληρωμής μας. Όχι πως έχουν σημασία τα λεφτά (συνηθισμένος καθώς είμαι στα χρέη), αλλά κάπως πρέπει να ξεπληρωθούν όλες εκείνες οι χαμένες στιγμές που θα μπορούσα να περάσω με την κόρη μου, τη γυναίκα, τους φίλους και όλα όσα ήθελα να κάνω τις περασμένες μέρες. Τα χρήματα κουτσά στραβά βρίσκονται, ο χαμένος χρόνος όχι.
Και να που μπήκαμε στη τροχιά του 2011. Η προηγούμενη χρονιά ήταν κατά κύριο λόγο μια κακή χρονιά για πολλούς. Αλλά πώς μας ήρθε η καινούργια; Με αυξήσεις τιμών, ακρίβεια, απεργίες Μ.Μ.Μ. και γενικά με μια μαζική απαισιοδοξία. Τι μέλλει γενέσθαι άραγε; Οι πρώτες κιόλας βδομάδες ξεκίνησαν δύσκολα. Μάλιστα κάπου διάβασα πως εντοπίσθηκαν εξωγήινα σκάφη που βρίσκονται καθοδόν για τη Γη με όχι τόσο φιλικές διαθέσεις. Λέτε να το δούμε κι αυτό; Ε ρε γλέντια!
Στην τελική άντε να δούμε τι μας περιμένει και φέτος...
