Ένα αφιέρωμα στο πρόσωπο του οποίου το όνομα τιμάται σήμερα. 23 Απριλίου
Έχοντας τιμήσει ανθρώπους μέσα από μικρά άρθρα και αφιερώματα, καιρός να κάνω κι ένα μικρό αφιέρωμα για τον άνθρωπο εκείνο του οποίου το όνομα φέρω. Τον Γεώργιο της Καππαδοκίας, τον περίφημο Άγιο Γεώργιο ή Αη Γιώργη, μορφή αντιπροσωπευτική του Χριστιανισμού, του Συμβολισμού αλλά και του Φανταστικού. Με αφορμή τη σημερινή μέρα 23 Απριλίου όπου τιμάται το όνομα του, θα μιλήσω για τη ζωή και το θάνατο του.
Καταρχάς το όνομα Γεώργιος βγαίνει από τη λέξη γεωργός, δηλαδή αυτός που οργώνει τη γη και σημαίνει Αυτός που Πράτει Καλά Έργα. Ένα όνομα ειρηνικό, ελληνικό και καλό είναι να το γνωρίζουμε γιατί αν ρωτήσετε αρκετούς Γιώργηδες και Γιωργίες από που βγαίνει το όνομα τους, θα σας απαντήσουν (αόριστα τις περισσότερες φορές) ότι είναι από εκείνον τον άγιο που σκοτώνει το δράκο. Το όνομα Γεώργιος λοιπόν είναι αρχαίο, το έφεραν ήδη αρκετοί πριν από τον Άγιο, όμως έπειτα από το μαρτυρικό του θάνατο και την αιώνια προσφορά του, πολλοί άνθρωποι θέλησαν να τον τιμήσουν δίνοντας το όνομα του στους απογόνους τους.
Ποιος ήταν λοιπόν ο Άγιος Γεώργιος; Γιατί θεωρείται ένας από τους πιο αγαπητούς Αγίους της Εκκλησίας; Γιατί τυχαίνει να είναι ο μόνος Άγιος που τιμάται και από τους Καθολικούς αλλά και από τους Μουσουλμάνους; Και γιατί τον βλέπουμε στις εικόνες να σκοτώνει ένα δράκο έφιππος σε λευκό άλογο;
Ανεξαρτήτως το που πιστεύει ο καθένας ή αν δεν πιστεύει, ο Γεώργιος της Καππαδοκίας ως ιστορικό πρόσωπο έγραψε τη δική του ηρωική ιστορία, όπως τόσοι πριν αλλά και μετά από εκείνον, για αυτό και αναγνωρίστηκε και αγαπήθηκε από τα χρόνια εκείνα ως σήμερα. Πολέμησε για τα ιδανικά του και πέθανε για αυτά. Όπως και στις μέρες (και ίσως για πάντα στους αιώνες) οι άνθρωποι αντιδρούν στην εξουσία και την εκμετάλλευση, υπερασπίζοντας την ελευθερία και την ισότητα, έτσι και εκείνος αντιστάθηκε στους τότε εξουσιαστικούς φορείς για τα δικαιώματα των απλών ανθρώπων. Διότι μπορεί σήμερα να μοιάζει ωραίο σε μερικούς να θεωρούν τον Χριστιανισμό κάτι το καταστροφικό και βλαβερό, ξεχνούν όμως (ή ίσως δεν έμαθαν ποτέ) ότι κάποτε όσοι ασπάζονταν αυτή τη θρησκεία κατέληγαν στα λιοντάρια και άλλου είδους φριχτά βασανιστήρια. Ας μην ξεχνάμε ότι τους μεγάλους αλλά και μικρούς υποστηρικτές της ελευθερίας (οποιασδήποτε μορφής), τους καταδίκαζαν στο θάνατο, τη σιωπή και την ανυπαρξία.
Ο Γεώργιος έζησε στα χρόνια της παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, λίγα χρόνια πριν το διάταγμα των Μεδιολάνων, γνωστό και ως διάταγμα της Ανεξιθρησκίας που υπέγραψε ο Μέγας Κωνσταντίνος (ο επίσης γνωστός Άγιος που τιμάται μαζί με τη μητέρα του Ελένη στις 21 Μαίου). Γεννήθηκε στην περιοχή της Καππαδοκίας τα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Ο πατέρας του Γερόντιος ήταν στρατηλάτης, για αυτό και ο Γεώργιος ακολούθησε στρατιωτική καριέρα. Η μητέρα του Πολυχρονία καταγόταν από τη Διάσπολη -Λύδδα της Παλαιστίνης, όπου και ο Γεώργιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια λόγω το θάνατο του πατέρα του.
Μένοντας ορφανός από πατέρα, ανέλαβε να τον μεγαλώσει η μητέρα του. Η Πολυχρονία ήταν χριστιανή και έτσι ο Γεώργιος ωρίμασε με τις διδαχές του Χριστού. Αργότερα ο Γεώργιος κατατάχτηκε στον ρωμαϊκό στρατό όπου και ξεχώρισε για τις αρετές του. Η τόλμη και ο ηρωισμός του στη μάχη τον βοήθησαν να κερδίσει αξιώματα ώσπου να γίνει Τριβούνος (ανώτερο αξίωμα του ρωμαϊκού στρατού της εποχής). Έπειτα, έχοντας ανέβει στα μάτια του αυτοκράτορα έγινε Δούκας (διοικητής των Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς) και Κόμης της Καππαδοκίας.
Ο Διοκλητιανός τον είχε σε μεγάλη συμπάθεια Τα πράγματα όμως άλλαξαν όταν ξεκίνησαν οι διωγμοί κατά των χριστιανών. Ο Διοκλητιανός διέταξε τους στρατηγούς του να συλλάβουν οποιονδήποτε ασπαζόταν το Χριστιανισμό για να βασανιστεί και να πεθάνει. Προς μεγάλη του έκπληξη όμως βρήκε τον Γεώργιο ενάντιο του και όχι μόνο. Σαν να μην έφτανε η άρνηση της διαταγής, ο Γεώργιος του ομολόγησε ότι ήταν κι εκείνος χριστιανός, για αυτό και δεν θα τηρούσε την εντολή.
Ο Διοκλητιανός προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο Γεώργιος όμως παρέμεινε πιστός στη θρησκεία του και δήλωσε ότι προτιμούσε να πεθάνει μαζί με τους άλλους χριστιανούς παρά να μετέχει στο φονικό τους. Ετσι κι έγινε. Ο Διοκλητιανός τον καθαίρεσε από τα αξιώματα του και έβγαλε ένταλμα σύλληψης του. Πριν να συμβεί αυτό, γνωρίζοντας ο Γεώργιος για την κατάληξη του, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και τους πολίτες της περιοχής του.
Τα βασανιστήρια που υπέστη στη φυλακή ο Γεώργιος ήταν πολλά και σκληρά. Εκτός από μαστιγώματα και λογχισμούς, τον έβαλαν να περπατήσει φορώντας υποδήματα από πυρακτωμένο σίδηρο, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη ενώ από τα βασανιστήρια του δεν έλειψε ο περίφημος τροχός. Σύμφωνα με τις βιογραφίες του Αγίου Αντρέα, ο Γεώργιος άντεξε μέσα από όλα εκείνα τα δεινά με τη βοήθεια του Θεού. Σύμφωνα με τον Άγιο΄, τα τραύματα του Γεώργιου επουλώνονταν τα βράδια, προκαλώντας εντύπωση στους βασανιστές του, αρκετοί εκ των οποίων βαπτίστηκαν μαζί του χριστιανοί. Δεν ξέρουμε αν όντως έτσι έγιναν τα πράγματα, το σίγουρο πάντως είναι ότι ο Γεώργιος βασανίστηκε σκληρά και ότι πολλοί εκχριστιανίστηκαν και θανατώθηκαν μαζί του. Μία από αυτούς ήταν και η σύζηγος του Διοκλητιανού, η βασίλισσα Αλεξάνδρα της οποίας η μνήμη τιμάται στις 24 του Απρίλη, μαζί με τη μητέρα του Γεώργιου Πολυχρονία.
Τα βασανιστήρια τελείωσαν τα ξημερώματα της 23 του Απριλίου όταν ο Διοκλητιανός αποφάσισε να θανατώσει τον Γεώργιο με αποκεφαλισμό. Το πρωί εκείνης της ανοιξιάτικης μέρας, μαζί με αρκετούς άλλους μάρτυρες, ο Γεώργιος άφησε την τελευταία του πνοή πριν η λεπίδα ακουμπήσει το λαιμό του.
Μπορεί η ζωή του να έφυγε αλλά το όνομα και η φήμη του έμειναν ζωντανά και εξαπλώθηκαν από άκρη σε άκρη του κόσμου. Ο Γεώργιος αποτέλεσε σύμβολο ηρωισμού και εκτός από Άγιος χρίστηκε προστάτης πόλεων ακόμα και χωρών. Η ζωή του συνδέθηκε με μια πληθώρα μύθων και θρύλων, με πιο γνωστή την αναμέτρηση του με το δράκοντα, μια ιστορία που έμελλε να γίνει σημείο αναγνώρισης του. Για αυτήν την ιστορία με το δράκο βέβαια πιστεύεται ότι είναι συμβολική, και ότι έχει να κάνει με την πάλη του Χριστιανισμού και τη νίκη του επί της ειδωλολατρίας
Αυτά τα λίγα γνωρίζουμε για το ιστορικό πρόσωπο του Γεωργίου. Άγιος, Τροπαιοφόρος, Δρακοκτόνος, όπως κι αν τον θεωρούν, αναμφίβολα ήταν ένας ήρωας που πέθανε για τα ελεύθερα ιδανικά και πέρασε στις καρδιές των ανθρώπων ως μία αγνή και συνάμα δυναμική προσωπικότητα, ένας αγέρωχος καβαλάρης, αληθινός πολεμιστής.
So when you think of me
do so with pride
Honour and bravery
rode by my side
And in your memory
I will remain
I will forever be
within the flame
Blackmore's Night -The Old Village Lantern
Γιώργος Χατζηκυριάκος
Απρίλιος 2009
