Σαν κάτι να ήξερα όταν βάφτισα William έναν από τους βασικούς ήρωες του παραμυθιού της Νοέλα. Ο γέρο-Γουίλιαμ, όπως τον φωνάζουν οι φίλοι, του έχει πολλά κοινά με τον συγγραφέα που φέρει το επίθετο Μόρις. Ένα από αυτά είναι η έντονη ανησυχία του για τον κόσμο που οδηγείται προς το χάος και την καταστροφή. Η διαφορά όμως του γερο-Γουίλιαμ με τον Μόρις είναι ότι ο πρώτος αποσύρθηκε για να βυθιστεί στη θλίψη του ενώ ο δεύτερος δραστηριοποιήθηκε. Επαναστάτης της εποχής του και φύλακας των αξιών υπερασπίστηκε το Ρομαντισμό με τα ποιήματα και τα πεζά του και χάρη σε εκείνον η σημερινή Λογοτεχνία του Φανταστικού ζει και βασιλεύει. Γιατί ποιος ξέρει πόσα θα στερούνταν η μυθοπλασία του Τολκιν αν πριν από αυτόν δεν υπήρχε μια από τις κύριες εμπνεύσεις του, ο William Morris.
Είχα διαβάσει ορισμένα για τον Μόρις, τα έργα και την προσφορά του αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε κάποιο βιβλίο του διαθέσιμο στα ελληνικά για να τον διαβάσω. Ευτυχώς που ιδρύθηκε ο εκδοτικός οίκος Μαγικό Κουτί το 2007 από τον Νίκο Βλαντή που μετέφρασε ένα από τα διασημότερα έργα του: Το Πηγάδι στο Τέλος του Κόσμου, την τετραλογία που επιρέασε τον Τόλκιν, τον Λιούις, τον Ντάνσανι και τον Φρανκ Μπάουμ. Βέβαια δεν ήταν μόνο η τετραλογία αυτή που ενέπνευσε τους μεταγενέστερους συγγραφείς, ολόκληρο το έργο και η ζωή του Μόρις ήταν. Αλλά πόσα πράγματα μπορώ να γράψω για αυτόν απόψε, σε ετούτο το μοναχικό blog; Ετοιμάζω άλλωστε το λόγο για την ομιλία που θα γίνει στις 6 του Μάη στον Ιανό, μαζί με τον Νίκο και τον Σταμάτη. Ακόμα μια πρωτοβουλία των εκδόσεων Μαγικό Κουτί και της λέσχης μας, της Φ.Λε.Φα.Λο. Οπότε περισσότερα για τον Μόρις στην παρουσίαση που είναι αφιερωμένη σε εκείνον.
Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να προσφέρουν πολλά μέσω της φαντασίας και του γραπτού λόγου.
Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι να τους θυμούνται.
Είχα διαβάσει ορισμένα για τον Μόρις, τα έργα και την προσφορά του αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε κάποιο βιβλίο του διαθέσιμο στα ελληνικά για να τον διαβάσω. Ευτυχώς που ιδρύθηκε ο εκδοτικός οίκος Μαγικό Κουτί το 2007 από τον Νίκο Βλαντή που μετέφρασε ένα από τα διασημότερα έργα του: Το Πηγάδι στο Τέλος του Κόσμου, την τετραλογία που επιρέασε τον Τόλκιν, τον Λιούις, τον Ντάνσανι και τον Φρανκ Μπάουμ. Βέβαια δεν ήταν μόνο η τετραλογία αυτή που ενέπνευσε τους μεταγενέστερους συγγραφείς, ολόκληρο το έργο και η ζωή του Μόρις ήταν. Αλλά πόσα πράγματα μπορώ να γράψω για αυτόν απόψε, σε ετούτο το μοναχικό blog; Ετοιμάζω άλλωστε το λόγο για την ομιλία που θα γίνει στις 6 του Μάη στον Ιανό, μαζί με τον Νίκο και τον Σταμάτη. Ακόμα μια πρωτοβουλία των εκδόσεων Μαγικό Κουτί και της λέσχης μας, της Φ.Λε.Φα.Λο. Οπότε περισσότερα για τον Μόρις στην παρουσίαση που είναι αφιερωμένη σε εκείνον.
Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να προσφέρουν πολλά μέσω της φαντασίας και του γραπτού λόγου.
Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι να τους θυμούνται.
