Η εβδομάδα που μας πέρασε, αν και ήταν μια εβδομάδα γεμάτη κόπο, τρέξιμο, άγχος και αγωνία, ήταν αφιερωμένη στη μικρή μας δράκαινα. Κι αυτό επειδή συνέβησαν δυο γεγονότα. Το πρώτο συνέβη στις 7 του Οκτώβρη όπου συμπληρώθηκε ένα έτος από την ημέρα της γέννησης της. Η μικρούλα δράκαινα με τα καστανόξανθα μαλλιά και τα γκριζοπράσινα μάτια, το βράδυ της Πέμπτης, αντίκρισε την πρώτη της τούρτα και προσπάθησε να σβήσει το πρώτο της κεράκι.
Δύο μέρες μετά τα πρώτα της γενέθλια, στις 9 του μήνα, συνέβη κάτι εξίσου σημαντικό για τη μικρή. Βαπτίστηκε και απέκτησε επίσημα το ονοματάκι της. Το μυστήριο έλαβε χώρο στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στον Πειραιά, όπου τρεις νονοί (συμπεριλαμβανόμενης και μιας νεραιδονονάς ονόματι Ευθυμία)έβαλαν λάδι στο κορμάκι της, ανακοινώνοντας το όνομα της.
Και το όνομα αυτής, Ελένη-Άννα! Ελεάννα, λοιπόν, θα λένε από ΄δω και μπρος τη μικρή μας δράκαινα η οποία έλαβε δύο ονόματα που έχουν μεγάλη σημασία για εμάς καθώς άνηκαν σε δύο εξίσου σημαντικά πρόσωπα, τις προγιαγιάδες της, Άννα και Ελένη, που δεν βρίσκονται πια κοντά μας.
Θα ήθελα να γράψω πολλά για την υπέροχη εκείνη βραδιά και για τα όσα ακολούθησαν μέχρι το ξημέρωμα της επόμενης μέρας, όμως καλύτερα να τα αφήσουμε απλώς να μείνουν στη μνήμη όλων όσων βρέθηκαν εκεί. Ήταν μια πραγματικά αξέχαστη νύχτα και σε όλους εσάς που ήσασταν μαζί με την Ελεάννα και εμάς, εύχομαι να τη θυμάστε για πάντα.
