Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Και επιτέλους χιόνισε!



Αυτές τις μέρες, λόγο του μεγάλου φόρτου εργασίας, τα τρεξίματα για την επερχόμενη βάπτιση της μικρής και κάποια προβλήματα που μου παρουσίασε το ίντερνετ, καθυστέρησα να ανακοινώσω στο blog τα ευχάριστα από την πορεία της ιστορίας μου "Το Τραγούδι του Χρόνου". Κι έτσι, αφού κατάφερα να βρω λίγο χρόνο και ηρεμία, αλλά και με αφορμή τη σχετική ανακοίνωση του φίλου Γιάννη Πλιώτα στη σελίδα Το Βασίλειο της Αράχνης (Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ ακόμα μια φορά), δημοσιεύω τα νέα όπως τα έγραψα στη σχετική σελίδα του sff με τίτλο Το Ταξίδι του Λουκά και της Φωτεινής.

Έπειτα από έξι μήνες αναμονής και αρκετές αναποδιές που έφερε μαζεμένες το Φθινόπωρο, έφτασε και το χαρμόσυνο νέο. Την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου τηλεφώνησα στον Κέδρο ώστε να ενημερωθώ για την τελική απάντηση. Είχα τηλεφωνήσει και πάλι τον Ιούλιο, την ίδια μέρα που απορρίφθηκα από τον Πατάκη, και τότε μου είχαν πει να καλέσω ξανά στα μέσα του Σεπτέμβρη. Κι ενώ περίμενα πως θα λάβω την τρίτη απόρριψη, κάθε άλλο από αυτό συνέβη. Ζήτησα την υπεύθυνη του παιδικού βιβλίου και αφού της είπα το όνομα μου, εκείνη, με έναν ευχάριστο τόνο στη φωνή, μου είπε τον τίτλο του βιβλίου:
"Το Τραγούδι του Χρόνου! Και ότι ετοιμαζόμουν να σας πάρω τηλέφωνο! Μας άρεσε πάρα πολύ, και σε εμένα και στην επιτροπή."
Μου είπε κι άλλα πολλά καλά τα οποία εκείνη τη στιγμή δεν ήμουν σίγουρος εάν μου τα έλεγε στα αλήθεια ή αν ήταν ένας μεγάλος πρόλογος για κάποιο αρνητικό "αλλά" που ίσως να ακολουθούσε στη συνέχεια. Εν ολίγης μου είπε πως της άρεσε και πως θέλει να συμπεριλάβει στο εκδοτικό πρόγραμμα, με κάποιες παραλλαγές στο μέγεθος της ιστορίας . Ζήτησα να μιλήσουμε απο κοντά κι έτσι κλείσαμε ραντεβού για σήμερα, Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου, στα γραφεία του εκδοτικού.
Πήγα λοιπόν και γνωριστήκαμε από κοντά. Η υπεύθυνη ήταν μια ευγενέστατη και γλυκιά κοπέλα, με όρεξη για κουβέντα. Μου είπε και πάλι πόσο της άρεσε η ιστορία, ο κόσμος, οι χαρακτήρες και τα τεχνικά του βιβλίου (γραφή, αφήγηση, ροή) και μου ανακοίνωσε (εδώ επάθα την μεγαλύτερη πλάκα) πως, από όλα τα παιδικά χειρόγραφα που παρέλαβαν μες στο εξάμηνο, το Τραγούδι του Χρόνου ήταν το μόνο που επέλεξαν!
Μέχρι τώρα που γράφω αυτές τις αράδες, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως η τύχη μου γύρισε και πως από σήμερα ξεκίνησα τη συνεργασία με έναν μεγάλο εκδοτικό. Η υπεύθυνη του τμήματος, αν και μου εξήγησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτούς τους καιρούς οι εκδότες, θέλει να στηρίξει το βιβλίο. Αυτό που πρέπει να κάνω τώρα είναι μερικές μετατροπές στην ιστορία ώστε να βγει ένα βιβλίο γύρω στις 200 σελίδες.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μέλη του sff.gr για τη θερμή υποστήριξη και ένα ακόμα μεγαλύτερο στην Αγγελική, ένα πραγματικό φως μες στο σκοτάδι.

Επιτέλους... λίγο χιόνι και για μας!

The Road goes on and on...