Καρναβάλι ( Όταν τελείωνουν οι Απόκριες και πέφτουνε οι Μάσκες)
Γιατί είσαι μόνος;
Μουσικές τα πλήθη σαγηνεύουν και οι χοροί ξεκινούν. Όλοι χορεύουν, όλοι τραγουδούν, όλοι μαγεύονται
Μάσκες κρύβουν τα πρόσωπα τους. Γέλια, χρώματα, χαμόγελα, ζωγραφιές. Ήλιοι και φεγγάρια, αστέρια και βουνά, σκοτάδι στο σκοτάδι. Μοιάζουν όλα τόσο όμορφα.
Αλλά εσύ είσαι μόνος. Γιατί είσαι μόνος;
Όλοι πάνε στο μεγάλο καρναβάλι. Ακολουθούν το βασιλιά, το άρμα, μεθούν και πνίγονται στη ζάλη.
Και εσύ είσαι μόνος σου; Γιατί είσαι μόνος σου;
Άκουσε τους, κοίταξε τους. Πόσο χαρούμενοι δείχνουν, πόσο ωραίοι, πόσο επιτυχημένοι. Μάγοι, πολεμιστές, παραμυθάδες, ταξιδευτές. Ήρωες από ιστορίες σκοτεινές. Όλοι στο φως του καρναβαλιού.
Κι ακόμα εσύ είσαι μόνος; Μα γιατί είσαι μόνος;
Μη φοβάσαι. Βάλε μια μάσκα κι εσύ και άσε τη φαντασία σου να οργιάσει.
Βιτρίνες τα πλήθη σαγηνεύουν και οι πωλήσεις ξεκινούν. Όλοι αγοράζουν, όλοι πουλάνε, όλοι διαβάζουν.
Εξώφυλλα κρύβουν τα πρόσωπα τους. Συστάσεις, τιμές, τίτλοι, κριτικές. Γνωστοί και άγνωστοι, κλασσικοί και εμπορικοί, ελπίδα στην ελπίδα. Είναι όλα τόσο όμορφα;
Δεν είναι τόσο όμορφα;
Αλλά εσύ ακόμα μόνος. Γιατί; Πες μου γιατί;
Όλοι πάνε στο μεγάλο καρναβάλι. Ακολουθούν το είδωλο, το όραμα, μεθούν και πνίγονται στη ζάλη.
Χάζεψε τους, κοίταξε τους. Πόσο χαρούμενοι είναι, πόσο ωραίοι, πόσο επιτυχημένοι; Γέροι, νέοι, αθάνατοι, νεκροί. Συγγραφείς σε χάρτινες φυλακές. Όλοι στο φως του μεγάλου καρναβαλιού.
Μα εσύ ακόμα μόνος. Μόνος, μόνος, μόνος.
Γιατί είσαι θλιμμένος σε ετούτο το μεγάλο καρναβάλι;
Γιατί δεν μιλάς;
Γιατί κλαις;
Δεν σε υποχρέωσε κανείς να ρθεις στο καρνάβάλι.
Γιώργος Χατζηκυριάκος
Μάρτιος 2008
