Αυτές τις μέρες ετούτο το μοναχικό blog συμπληρώνει δύο χρόνια από την ημέρα που έκανε την ταπεινή του εμφάνιση στο διαδίκτυο. Έκτοτε τα κομμάτια του σπασμένου ξίφους παραμένουν διασκορπισμένα και μάλλον θα αργήσει πολύ ο καιρός μέχρι να σφυρηλατηθούν ξανά. Ο κόσμος πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και τα νέα δεν έρχονται ποτέ ευχάριστα. Από ότι δείχνουν τα σημάδια δεν υπάρχει χώρος για ήρωες ούτε και για ιστορίες, εκτός από κάποια σιωπηλά καταφύγια όπως αυτό εδώ το blog.
Θα ήθελα να γράψω πιο χαρούμενα λόγια για την επέτειο αυτού του ιστολόγιου, όμως οι καταστάσεις των τελευταίων ημερών δεν μου το επιτρέπoυν. Απλώς θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που περνάτε και ρίχνετε μια ματιά, πόσο μάλλον εσάς που παρακολουθείτε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις, διαβάζετε τις ιστορίες και μοιραζόσαστε μαζί μου τις όποιες όμορφες ή άσχημες στιγμές στις Ιστορίες ενός Σπασμένου Ξίφους.
Να είστε καλά.
Will it ever end?
Will I find what I'm longing for?
Will I ever walk out of shadows so grey?
Will I ever learn from the past?
Will I fade away?
Will I ever stay where the shadows will grow?
Watch the river it flows
Now and ever
I cannot believe in more
And now my time will come
Carry on
Blind Guardian - War of the Thrones
